পৃষ্ঠা:তাৰকাসুৰৰ যুদ্ধ.djvu/৪৭

৪৫

তাৰকাসুৰৰ যুদ্ধ।

সম দলে আসি আমাসাক দিলা ধাৰ।
আলোচি সত্বৰে সবে কৰা প্ৰতিকাৰ॥
দেবগণে বুলে শুনিয়োক পুৰন্দৰ।
অজেয় অমৰ তাক হৰে দিছে বৰ॥
কোন দেবে গৈয়া ৰণে পৰাজিব তাক।
সমৰক মানা কৰোঁ‌ শুনা যদি বাক॥
যদি আমাসাৰ বুদ্ধি শুনা পুৰন্দৰ।
পলাইবাক লাগি সাজ হুযোক সত্বৰ॥
বাসবে বোলয় পলাইবাহা কি কাৰণে।
কোন যুদ্ধে আমাক জিনিছে দৈত্যগণে॥
আসা সবে দেবে মিলি কৰিবুঁ সমৰ।
অকীৰ্ত্তি নাৰাখা সবে কৰি মিছা ডৰ॥
আৰু মই কহুঁ‌ শুনা শাস্ত্ৰৰ বচন।
ধৰ্ম্মৰক্ষা হেতু দ্বিজে কৰিৰেক ৰণ॥
দুৰ্জ্জনৰ আক্ৰমণ হন্তে ধৰমক।
ৰাখন্তে ব্ৰাহ্মণে যদি ত্যজ্জে জীবনক॥
পাকয় অনন্ত কাল অক্ষয় স্বৰ্গত।
ধৰ্ম্মক যহন এড়ি পড়ে নৰকত॥
আপন দেশৰ কৃষি বাণিজ্য শিল্পক।
ৰাখিবে বৈশ্যৰ দান কৰিবে প্ৰাণক॥
কৰে হেলা ইতো মহা ব্ৰতক যি জনে।
বহুকলি কৰে পশু ষোনিত ভ্ৰমণে॥
ব্ৰাহ্মণ ক্ষত্ৰিয় বৈশ্য শূদ্ৰ চাৰিয়োৰ।
প্ৰাণ বলি দিয়ে হিতে আপন ৰাজ্যৰ॥
যিতো জনে ইতো মহা সমৰ যজ্ঞত।
কয় আহুতি প্ৰাণ নিৰ্ভয়ে মনত॥
নলাগয় যাগ যজ্ঞ তপোৰ সাধন।
মই পাতকীয়ো পাৱে অক্ষয় ভুবন॥