পৃষ্ঠা:তাৰকাসুৰৰ যুদ্ধ.djvu/৪৪

৪২

তাৰকাসুৰৰ যুদ্ধ।

শগুণ কাকত চড়ি যাই কতোজন।
আনো নানা পক্ষীত চড়িলা দৈত্যগণ॥
এহিমতে দৈত্য আসি এক থান ভৈলা।
দপ দপ বসুমতী কম্পিবাক লৈলা॥
পদাতিক সৈন্যৰ নাহিকে লেখা জোখা।
সাগৰৰ বালিৰ নাহিকে যেন লেখা॥
দেখিয়া তাকে পাছে বুলিলা বচন।
শুনা পাত্ৰ মন্ত্ৰিগণ শুনা সেনাগণ॥
অতি হীন মন্দমতি যত দেব চয়।
তাসম্বাক ঘোৰ শাস্তি দিবাক লাগয়॥
দণ্ডিয় দুষ্টক কৰা সাধুক পালন।
ৰাজাৰ উচিত কৰ্ম্ম স্বৰূপ বচন॥
আমি যদি নকৰোঁ দমন দেবতাক।
মহা দুঃখ দিবে দেবে সকল প্ৰজাক॥
বাসবক দিবাক উচিত ফল দান।
দেবব সহিতে আজি হৈবো ঘোৰ ৰণ॥
আজি যুদ্ধে দেবক কৰিবুঁ পৰাজয়।
এহিমতে গৰ্জ্জিলা তাৰকা মহা ৰাই॥
সেহি বেলা কালনেমি বীৰৰ প্ৰধান।
সেনাৰ মধ্যত উঠি বুলিলা বচন॥
শুনা সবে বীৰগণ মোহোৰ বচন।
জগতত চিৰজীবী নহে কোন জন॥
জন্তুৰ ওপজে মৃত্যু দেহাৰ লগত।
ভয়াতুৰ জনে স্নেহ কৰে জীবনত॥
অনেক যাতনা ভোগী বুঢ়া বয়সত।
জীবন্তে নৰক ভুঞ্জি দাৰুণ ৰোগত॥
শৃগাল কুক্কুৰ প্ৰায় ত্যজয় প্ৰাণক।
পাছে নিজ কৰ্ম্ম ফলে যাই নৰকক॥