পৃষ্ঠা:তাৰকাসুৰৰ যুদ্ধ.djvu/৪২

৪০

তাৰকাসুৰৰ যুদ্ধ।

কৰিলা অনেক চেষ্টা ভাঙ্গিবে তপক।
পাছে লাজ এড়ি যাই ধৰিলা মোহোক॥
চৰণত ধৰি তুতি কৰিলোঁ‌ অনেক।
তথাপিতো দয়া নভৈলেক খানিতেক॥
শ্বশুৰে কৰিলামত বহাৰীক ধৰি।
জগতত কোন জনে আছে হেন কৰি॥
এতেকেতে বাপু তুমি মোৰ বাক্য ধৰা।
চাহিবে নলাগে বাসবক যুদ্ধ কৰা॥
বহু দুঃখে তপ কৰি পুত্ৰ পাইলোঁ‌ তোক।
ইন্দ্ৰক জিনিয়া মোৰ বুক জুৰায়োক॥
পিতৃ বাক্য এড়া বাপু মাতৃ বাক্য ধৰ।
তোক গৰ্ব্ভে ধৰি দুঃখ পায়াছো বিস্তৰ॥
বহু আশা কৰি বাপু পুত্ৰ পাইলোঁ তোক।
মোহোৰ দুঃখৰ প্ৰতিকাৰ সাধিয়োক॥
যদি বাপ বাসবক নদণ্ডিবি তঁই।
মাতৃবধ ভাগী তেবে হৈবাহা নিশ্চয়॥
ইন্দ্ৰে যত দুঃখ দিলা তাহাক সুমৰি।
অবশ্যে মৰিবুঁ‌ মই আত্মা ঘাত কৰি॥
পূৰ্ব্বত তোহোৰ বাপে দেবক বান্ধিলা।
তান মাতৃ দিতিৰ আগত আনি দিলা॥
পূৰিলা মনৰ বাঞ্ছা ছাৰি দিলা পাছে।
পূৰ্ব্বাবধি দেবৰ লগত বাদ আছে॥
মাতৃৰ বচন পালে পুত্ৰ বদলে তাক।
হেন জানি বাপু তুমি যুঝিয়ো দেবক॥
মহেশে দিয়াছে বৰ নকৰিবা ভয়।
ত্ৰৈলোক্যৰ মাঝে তোৰ মৃত্যু নাহিকয়॥
বাসবৰ কথা মোৰ পড়িলে মনত।
অগনি লাগয় যেন শুখান বনত॥