পৃষ্ঠা:তাৰকাসুৰৰ যুদ্ধ.djvu/৪

২

তাৰকাসুৰৰ যুদ্ধ।

দানবৰ কুলত ভৈলেক উতপন।
হিৰণ্যকশিপু হিৰণ্যাক্ষ দুই জন॥
মহাবীৰ হিৰণ্যাক্ষে পীড়িলা দেবক।
বৰাহ বিষ্ণুয়ে পাছে বধিলা তাহাক॥
ৰাজা হুয়া কশিপুয়ো ভ্ৰাতৃৰ শোকত।
দেবতাক ঘোৰ শাস্তি দিলা নানা মত॥
দেবতাৰ পূজা যাগ যজ্ঞ যত মান।
সমস্ত ৰাজ্যত ৰাজা কৰিলা বাৰণ॥
তান পুত্ৰ প্ৰহ্লাদ ভৈলেক বিষ্ণুভক্ত।
ৰাম কৃষ্ণ নাম সদা নুগুছে মুখত॥
দেখি ৰাজা কশিপু কৰয় মহা শোক।
বিষ্ণুক চিন্তিবে নিষেধিলা তনযক॥
নুশুনয প্ৰহ্লাদে তাহাৰ বাধা বাক।
এক মনে চিন্তন্ত কেবলে মাধবক॥
দিলেক অনেক দুঃখ শান্তি বিপৰ্য্যয়।
তথাপি প্ৰহ্লাদ মাধবক নছাৰয॥
ক্ৰোধে ৰাজা পুছে প্ৰহ্লাদক মাতি আনি।
দেখাবে কি পাৰা হৰি আছন্ত কৈসানি॥
ভযত বিশ্ৰুতি কালি প্ৰহ্লাদে বাোলয়।
থাকিবাৰ তাহাৰ নিশ্চয স্থান নাই॥
সৰ্ব্বত্ৰে ব্যাপিযা আছে জগতৰ স্বামী।
স্ফটিকৰ স্তম্ভতে সাক্ষাতে দেখোঁ আমি॥
ক্ৰোধে কশিপুযে কৰি মুষ্টিৰ প্ৰহাৰ।
স্ফটিকৰ স্তম্ভক কৰিলা চূড মাৰ॥
ভকতৰ বাক্যক সাফলি নাৰায়ণ।
নৰসিংহ ৰূপে ব্যক্ত ভৈলা তেতিক্ষণ॥
বিশ্বত্ৰাস কোটি কালান্তক মূৰ্ত্তি ধৰি।
ভয়ঙ্কৰ শবদে গৰ্জ্জিলা দেব হৰি॥