পৃষ্ঠা:তাৰকাসুৰৰ যুদ্ধ.djvu/৩৮

৩৬

তাৰকাসুৰৰ যুদ্ধ।

তাহাবে সে নাম শ্ৰুতি স্মৃতি দণ্ড নীতি।
পুৰাণ মীমাংসা দাষভাগ ৰাজনীতি॥
স্বেচ্ছাচাৰী নহৈবা ত্যজিযা সি সকল।
নুশুনিলে বাক্য মোৰ পাবা মন্দ ফল॥
আৰু শুনা কহুঁ‌ মই স্বৰূপ বচন।
নীতিৰ সৃজন শ্ৰেষ্ঠ জনৰ কাৰণ॥
অজ্ঞানী কৰিলে পাপ কিঞ্চিত সিজয়।
উত্তম জনত দশ গুণ বৃদ্ধি হয়॥
ইতো সংসাৰক জানা দৰ্পণৰ প্ৰায়।
আপনি যেনুৱা হৈবা দেখিবা তেনয়॥
আপন মূৰতি মাত্ৰ দেখে দৰ্পণত।
সুখ পাই সাধুয়ে যাতনা দুৰ্জ্জনত॥
একে জানি কৰিবা মঙ্গল ভাবা যাকে।
নীতিহীন সুখ চিৰকাল নাহি থাকে॥
প্ৰজাৰ অমূল্য নিধি স্বাধীনতা ধন।
কদাচিতো জাক তুমি নকৰা হৰণ॥
জীবন্তেয়ো মৰা স্বাধীনতা যাৰ নাই।
কৰিবা বিধান যাতে প্ৰজা সুখ পাই॥
সদাই মৃগয়া কৰি ফুৰে যিতো জন।
চণ্ডালতো কৰি হীন জানা তাৰ মন॥
সদাই সঙ্গত তাৰ নথাকিবা তুমি।
বেদৰ বিহিত বাক্য কহুঁ‌ যত আমি॥
অতি ক্ষুদ্ৰতৰ চিত্ৰ লম্পটৰ জানা।
তোমাৰ সঙ্গত তাক কৰিবাহা মানা॥
পৰনাৰী-সেবকক কুক্কুৰৰ প্ৰায়।
মনে মনে ঘৃণা তুমি কৰিবা সদাই॥
খেলাবয দ্যুত কৰে মদিৰাক পান।
নকৰা বিশ্বাস তাক সি সব অজ্ঞান॥