পৃষ্ঠা:তাৰকাসুৰৰ যুদ্ধ.djvu/৩৫

৩৩

তাৰকাসুৰৰ যুদ্ধ।

শিক্ষা কৰি আছে বহু শাস্ত্ৰ ৰাজনীতি।
সাধিবাক পাৰিবে প্ৰজাৰ মনে প্ৰীতি॥
শঙ্কৰে দিযাছে বৰ তাহক পূৰ্ব্বত।
দেৱতাৰ ৰাজা হৈব সপ্তম স্বৰ্গত॥
শুনিয়োক মন্ত্ৰিগণ বাঞ্চা কৰোঁ‌ মই।
হেন জানি তাক ৰাজা পাতিবে যুবাই॥
একে জানি দৈত্যগণ মোৰ বাক্য ধৰা।
আজি শুভক্ষণে তাৰকাক ৰাজা কৰা॥
বজ্ৰাঙ্গৰ শুনি হেন বাণী দৈত্যগণ।
আনন্দে সবাৰ হৈলা উল্লাসিত মন॥
মন্ত্ৰী সবে ঘোষণা কৰিলা নগৰত।
শীঘ্ৰে বাঝ হোৱা দৈত্য আছা মানে যত॥
দেবতাৰ ভয় আৰ সহিবে নপাৰোঁ‌।
আমা সবে মিলি তাৰকাক ৰাজা কৰোঁ‌॥
অন্ধাসুৰ অঘাসুৰ দৈত্য অকম্পন।
মেঘাসুৰ শেষাসুৰ আদি দৈত্যগণ॥
জন্তাসুৰ কালনিমি পাত্ৰ আছে যত।
সবে একলগ আসি ভৈলা সি থানত॥
সাত সাগৰৰ জল আনি তেতিক্ষণে।
তাৰকাক ৰাজা পাতিল দৈত্যগণে॥
জয় জয় শব্দ ঘোষে দানব সমাজে।
ঢাক ঢোল হবল মৃদঙ্গ বাদ্য বাজে॥
শিক্ষা বাজে শঙ্খ বাজে আৰু বাজে ভেৰী।
দামামা দগৰ বাজে বাজে পাৰে গেৰি॥
আটাস পাৰয় কেহু মনত আনন্দে।
দৈত্যৰ প্ৰতাপে দেবগণ ভয়ে কান্দে॥
তেৰ লক্ষ সঙ্খক যুবত দৈত্যগণ।
নাচন্ত বেঢ়িয়া তাৰকাৰ দোলা খান॥