এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
সোণ-পৰুৱাৰ মেল
এক
চকুদুটা মোৰ দাপোন
ৰঙাআলুৰ পাতত তিৰ্বিৰায় সোণ
সোণ চুব পৰাকৈ উত্তাপ নাই মোৰ নিঃকিন আঙুলি
তোমাৰ কপালত সোণ-পৰুৱাৰে তিলক দিম
আহা, নিঃশেষ হৈ অহা পতংগ বিচাৰি
সময়ৰ কোলাত ধান হৈ গজোঁ
দুই
আজি অস্ত্ৰ লোৱা হাতত এদিন দেখিছিলোঁ
সোণ-পৰুৱা ধৰা সুকোমল আঙুলি
কাকো নজনোৱাকৈ অৰণ্যৰ সুৰংগৰে যায় সুহৃদ
ঘূৰি আহোতে কপালত সোণ-পৰুৱা নাই
জুয়ে পোৰা আলুতলীত কাৰ হাতৰ বাৰুদ
তিনি
সপোনে বাট দেখুৱালেই যাওঁ
পিতনিৰ পৰা চুবলৈ এভুৰুকা খ
আকাশ স্পৰ্শ কৰাতো টান
ওখজনো নিতান্তই বাওনা
দেখা নাই কোনোদিনে
ওখজনেও হাঁকুটিৰেও আকাশ নমোৱা
(১৯৯২)
তটিনী তীৰৰ খেলা//৫৭
