এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
ডেচ্দিমোনা
১২
“কিন্তু, নাথ! কোৱাঁ মোক আজি কৃপা কৰি,
“সন্দেহ কিয়নো কৰা মোৰ চৰিত্ৰত?
“ভাঙ্গি কোৱা মোক, নাথ, ধৰিছোঁ পাৱত॥”
( ১৩ )
ওথেলো “প্ৰণয়ৰ উপহাৰ, ভালপোৱা-চিন
“দিছিলো তোমাক, প্ৰিয়ে ৰুমাল পাটৰ;
“সি ৰুমাল খনি তুমি দিলা কেচিওক
“গোপনীয় ভাৱে চিন গুপ্ত প্ৰণয়ৰ॥”
“স্বোৱামীৰ কথা শুনি হলা আশ্চৰিত,
“কান্দি কান্দি ক’লা, ডেচি! “নহওঁ নিশ্চয়
“বিশ্বাসঘাতিনী মই তিৰুতা তোমাৰ,
“পবিত্ৰ কেচিও, নাথ! কলঙ্কী নহয়।
“কেচিওৰে মোৰে প্ৰেম ভাই-ভনী-প্ৰেম,
“সি প্ৰেমত পাপ-ভাব লেশো, নাথ! নাই
“নাই দিয়া কেচিওক প্ৰেম-উপহাৰ,
“ৰুমাল পাইছে জানো বাটত হেৰাই॥
“মিছা কলঙ্কৰ মাথোঁ এই অপবাদ;
“কেচিও পবিত্ৰ, নাথ! নিৰ্ম্মল স্বভাব।”
