এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
জ্ঞান-মালিনী
৭
৭
তেৱেঁ সেই কেঁচুৱাক
গৰভতে মুখ নাক
দিয়ে মাতিবীৰ বুকে ‘জীৱ-অমিৰিত'।
তেৱেঁঁ অত দিলে বল,
আলাসতে-ফুৰা-কল,
চিৰিকতি বিলাকৰ পাখি এযুৰিত।
আনি কূটা-কূটি-ঘাঁহ,
সাজিবলৈ নিজ বাহ
তেৱেঁঁ শিকালেতো সেই পক্ষী সকলক;
তেৱেঁঁ সেই সজাঁ ভাঙ্গি,
উৰিবলৈ বাহু ডাঙ্গি,
বুধি দিলে ঘিণাবলৈ পৰ-আদলক।
তেৱেঁঁ দেখুৱালেহঁক—
সেই আদি মানুহক,—
কি দৰে নো মাটি কাটি বাব লাগে হাল?
কি দৰে নো কৰি ঘৰ,
বুধি দিলে থাকিবৰ—
ভিনে ভিনে আপোনাৰ একো-পৰিয়াল?
মাখি মিলি জাকেজাক,
সাজিবলৈ মউ-চাক,
তেৱেঁঁ সেই হাঁফলুটি,
মিলি-জুলি সকলোটি,
গঢ়িবলৈ দেখুৱালে—উঁইপৰুৱাৰ।
