জলকুঁৱৰীৰ সাধু
এসময়ত কলং নৈ খনৰ পাৰত এখন বৰ সুন্দৰ গাঁও আছিল। গাঁওখনৰ প্ৰাকৃতিক সৌন্দৰ্য বৰ মনোৰম। পথৰ দাঁতিত সোণাৰু, নাহৰ, কদমকে আদি কৰি ধুনীয়া-ধুনীয়া গছ-গছনি আছিল। এই গছবোৰ বৰ জোপোহা। তাত বিভিন্ন চৰাই চিৰিকটিয়ে বাহ সাজিছিল। সন্ধিয়া সময়ত চৰাইবোৰৰ কিচিৰ-মিচিৰ শব্দই গাওঁখনক স্বৰ্গপুৰীত পৰিণত কৰিছিল।
সেই গাঁও খনত বিকি আৰু কল্প নামৰ দুজন ল'ৰাই বাস কৰিছিল। সিহঁত দুয়ো বৰ বন্ধু। সিহঁতে অষ্টম শ্ৰেণীত পঢ়ে। পঢ়া শুনাতো ভাল আৰু স্বাস্থ্যৰ প্ৰতি বৰ সচেতন। সিহঁতে সদায় সোনকালে শুৱাৰ পৰা উঠে আৰু হাত মুখ ধুই ব্যায়াম কৰে। তাৰ পিছত চাহ পানী খাই পঢ়া শুণাত ধৰে আৰু আঠ বজাৰ লগে লগে ওচৰতে থকা কলং, নৈখনত গা পা ধুই নাকে-কাণে কেইটামান ভাত গুজি পঢ়াশালিলৈ লৰ মাৰে।
কলং নৈ খন সিহঁতৰ বৰ মৰমৰ। বন্ধৰ দিনত সিহঁতে এই নদীত মিছা মাছ ধৰে। এই মাছৰ সোৱাদেই বেলেগ। মাজে মাজে আকৌ সিহঁতে এই নদীত সাঁতোৰা প্ৰতিযোগীতা পাতে। কোনে আগতে গৈ সিপাৰত উঠিব পাৰে। কাৰণ সাঁতোৰা স্বাস্থ্যৰ কাৰণে এটা ভাল ব্যায়াম। সাঁতুৰিব জনা ল'ৰা-ছোৱালীৰ কেতিয়াও বিপদ নহয় আৰু সাঁতোৰা ল'ৰা-ছোৱালী সদায় ওখ পাখ আৰু গাৰ গঠন সুন্দৰ হয়।
