এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
জয়মতীৰ শোৱাকোঠা।
(জয়মতী আৰু গদাপাণি)
জয়া।—প্ৰাণেশ্বৰ!
পৰিছে মনত আজি, তাহানিৰ কথা—
তাহানি নিলগে দেখাঁ, নিলগতে হঁহা
পূৰ্ব্বৰাগে ওপচাই হিয়া।
গদা।—সঁচা প্ৰাণেশ্বৰি!
পৰিছে মনত মোৰো পোনে দেখা পোৱা
তোমাৰ লাৱণ্য প্ৰভা।
জয়া।—নোৱাৰোঁ ফুটাব
সিদিনাৰ ভাব আজি। কিনো ভাৱে হাঁয়,
নাচিছিল হিয়া মোৰ, কিবা উলাহত!—
উগুল-থুগুল প্ৰাণ কিবা ৰহস্যত!
নুবুজোঁ এতিয়া নিজে কিবা মোহনীত
পৰিলোঁ প্ৰেমত তৱ।
গদা।—ধ্ৰুৱ অনুভৱ তৱ।—
কৰিছিল মোকো তেনে; দুৰ্ব্বলৰ দৰে,
ভাবত কঁপিলো মই তোমাকে ডৰাই!
দেহাভাৰ সহিবৰ নাছিল শকতি।
নাৰী হই নচুৱালাঁ ঠেকত পেলাই;—
ৰণচণ্ডী তুমি!
