পৃষ্ঠা:ছুটিয়া বুৰঞ্জী.djvu/১৪

পুটি ৰুৰ বা সাহয়াল, ৎসাহী আৰু ল ন হল, আৰ সেই কালতে তেওঁ চিকাৰত, ধান চলােৱত সকলােৰে নেতা হৈ যা ৰিছিল। দিক দিনে এই কুমাব যেতেকে ডাউৰ হ’ল তেতেকে প্ৰথমতে তেওঁৰ নিজৰ গৱৰ সকলে।লিক মানুহেই তেওঁক নেতা বা। ৰঙ্গালি স্বীকাৰ কবিলে, তাৰ পিছত ক্ৰমে ক্ৰমে তেওঁ পৰ্বত থকা হন তানি গাওঁ লিককে নিজ বশলৈ অনিজা নাম ললে। ইয়াৰ পিছত কুমাৰে অসংখ্য ন্যৈ সমস্ত লৈ পৰ্বতৰ পৰা ব্ৰহ্মপুত্ৰৰ ভৈয়ামত নামি ভদ্ৰসেন নামে : জা এজাক আক্ৰমন কৰি যুদ্ধত ঘটুৱাই টেব ধন-বিত পালে, তাৰ পিছত এটা দৰ্গ | জ ই দৰ •ম ৰত্নপুৰ থলে। ইয়াতে তেওঁ যুদ্ধত পেয়া ধন সোম ৰাখিল। তেও যি সময়ত ৰংপুৰত জন কৰিছিল, সেই সময়ত কমপুৰত এজন ৰঙ তছন, অৰু গোঁড় দেশত এজন হিন্দু ৰজাই ৰজত্ব শৰছিল। এই কাৰণে তেওঁৰ এই জিয় খৃষ্টাব্দ :২ নব অগেয়ে ছেছিল। সদিয়াৰ পূখ উৰ কে • নি দী অৰু {bীৰ ধংশাবশেষ অ‘জকলি দেখা যায়। সেই দগ গৰু প্ৰীৰ সম্ভৱতঃ এই বধ্বস ৰজই