পাছে দেৱ মাধৱে বিদায় কৰিলন্ত।
আজি বহিয়ােক কণ্ঠভূষণে বােলন্ত॥
মাধৱে বােলন্ত নােৱাৰিবো ৰহিবাক।
বহুদিন ভৈল আতৈ লাগয় যাইবাক॥১৬॥
সজ সজ বুলি কণ্ঠভূষণে আপুনি।
উঠি গৈয়া দুধ চিৰা কল চুৰা আনি॥
দুই ভাৰ সাজ তেহেঁ বান্ধিয়া দিলন্ত।
ভকতে নিবেক বুলি ভাবিয়ো দিলন্ত॥১৭৷
ভক্ত সমে চিৰা ৰাখা বােলন্ত যথাত।
তােৰা সব ফিৰি পুনু আসিবা এথাত॥
এহি বুলি মাধৱদেৱক পঠাইলন্ত।
দুইকো দুয়ো এন্তে পরম দুঃখ পান্ত॥১৮॥
সলােতক নয়নে মাধৱ চলি গৈলা।
মাধৱক চাহি কণ্ঠ ভূষণ ৰহিলা॥
অনন্তৰে তাসি এক নদী তীৰ পাইলা।
স্নান কৰি ভক্ত সমে চিৰা কল খাইলা॥১৯৷৷
পৰম হৰিষে চলি যান্ত ভক্ত সমে ।
কৃষ্ণৰ চৰিত্ৰ কহি মহা ৰঙ্গ মনে॥
পাছে আসি সুন্দৰী দিয়াত ৰহিলন্ত।
কতােদিনা ভক্তসমে আনন্দে আছন্ত॥২০৷৷
শুনিয়োক সাধু সভাসদ নিৰন্তৰ
গুৰুৰ চৰিত্ৰ ইটো মহা মনোহৰ৷৷
কলিত তৰিতে আছে যাহাৰ প্ৰৱন্ধে ।
গুৰুৰ চৰিত্ৰ শুনি ছিঙ্গা কৰ্ম্ম বন্ধ॥২১॥
⸻⸻
