এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৫৬অ]
২৬৫
শ্ৰীশ্ৰীশঙ্কৰদেৱ মাধৱদেৱ চৰিত
ভকত সবক চাহি বচন বােলন্ত॥
হৰিণাৰ মাংস আজি ভােজন কৰিবে।
লাগিবেক অৱশ্য জানিবা ভক্ত সবে॥৯৷৷
এহিবুলি দণ্ড দুই কৃষ্ণ কথা কন্ত।
আসিল হৰিণ গােট সবে দেখিলন্ত॥
কতোহোঁ দূৰত চৰে আগপাছ চাই।
মুৱা শিঙ্গা হুয়া আছে হৃষ্টপুষ্ট কায়ি ॥১০॥
কুৰি পুৰা মান ভূঁইতো বনগছ নাই।
সমস্তে ভকতে তাৰ ৰঙ্গ আছা চাই॥
কহিতৰ পৰা আসি বাঘেক মিলিল।
কেহোঁ নমলিল তাক হৰিণ ধৰিল ॥১১৷৷
পিলেক শােণিত তাৰ টেটুত ধৰিয়া।
কান্দিবে লাগিলা তাক শ্ৰীৰামে দেখিয়া॥
হৰি হৰি হৰিৰ সেৱাক ন কৰিয়া।
ফুৰো আমি জীৱ এহ্ন নিকাৰ ভুগিয়া ॥১২॥
অনন্তৰে গয়া গিৰি সব খেদি গৈলা।
হৰিণক লৈয়া পুনৰপি আসি ভৈলা॥
মাধৱে বােলন্ত আক গ্ৰামক নিয়ােক।
চেলায়ােক নিয়া চালখান দিবা মােক॥১৩৷৷
পাছে তাৰ সবে নিয়া হৰিণ কাটিল।
ভক্ত গৃহী ৰাণ্ডী বান্দী সমস্তকে দিল॥
এহি মতে মাধৱৰ চৰিত্ৰ অনন্ত।
সাৱশেষে কহি তাঙ্ক কোনে পাৱে অন্ত৷৷১৪৷৷
