ইটো গ্ৰন্থখান বাপু তেঁহে বিৰচিল॥ (৩)
বাৰাণসী হন্তে কিনি (৪) আনিলোহোঁ আমি।
ভাল হুই নুই বাপু চাহিয়োক তুমি॥৭॥
শুনিয়া শঙ্কৰদেৱে হেলা কৰিলন্ত।
(৩) ৰত্নাৱলী—বিষ্ণুপুৰীয়ে ৰত্নাৱলীৰ লগত কান্তিমালা বুলি আন এখন
গ্ৰন্থ ৰচনা কৰিছিল।
গ্ৰন্থ ৰচনাৰ তাৰিখ :—
“মহাযজ্ঞ শৰ ঘ্ৰাণ শশাঙ্ক গুণিতে শাকে।
ফাল্গুণে কৃষ্ণ পক্ষস্য দ্বিতীয়ায়ং সুমঙ্গলে॥
বাৰাণস্যাং মহেশস্য সান্নিধ্যে হৰিমন্দিৰে।
ভক্তিৰত্নাৱলী সিদ্ধ সহিতা কান্তি-মালয়া॥”
১২৫৫ শক বা ১৩৩৪ খৃষ্টাব্দ।
(৪) ৰামচৰণঠাকুৰৰ মতে ( ৩৫১৭—৩০ ) বিষ্ণুপুৰীৰ শিষ্য ব্ৰহ্মানন্দই গুৰুৰ লিখিত ভবিষ্যদ্বাণী অনুসৰি বকাৰদি দেশজাত শকাৰাদি নামৰ শূদ্ৰকুলজাত শ্ৰীহৰিৰ অৱতাৰ শঙ্কৰদেৱলৈ ৰত্নাৱলী গ্ৰন্থখন কণ্ঠভূষণৰ হাতত দি পঠায়। ভূষণ দ্বিজৰ মতে (৫৮--২৫৯৬ পদ) ব্ৰহ্মানন্দই কামৰূপৰ ভাগৱত প্ৰচাৰক মহাপুৰুষলৈ ভক্তিৰ চিন স্বৰূপ ৰত্নাৱলী গ্ৰন্থখন পঠাই দিয়ে। দ্বিজ ৰামানন্দৰ মতে (২৭ অধ্যায়) বিষ্ণুপুৰী সম্প্ৰদায়ৰ শিষ্য ৰামভট্ট পণ্ডিতে কামৰূপ দেশত প্ৰচাৰৰ কাৰণে ৰত্নাৱলী গ্ৰন্থখন শঙ্কৰদেৱলৈ পঠাই দিয়ে। দৈত্যাৰি ঠাকুৰে কয় কণ্ঠভূষণে কাশীৰ পৰা গ্ৰন্থখন কিনি আনিছিল।
আই কনকলতা চৰিত্ৰ (৫৪ পিঠ) ত বিষ্ণুপুৰীৰ অইন ৰকম পৰিচয় দিয়া হৈছে—শঙ্কৰাচাৰ্য্য শ্ৰীধৰস্বামী-ভাস্কৰাচাৰ্য্য—নৃসিংহ— পৰমানন্দ—ৰত্নভাৰতী --মহাভাৰতী—পুৰুষোত্তম—বিষ্ণুপুৰী—ব্ৰহ্মানন্দ জগদীশ মিশ্ৰ।
—শ্ৰীশ্ৰীভক্তমালগ্ৰন্থত (১৭২—৭৪ পিঠি) লিখা হৈছে পৰমানন্দপুৰীৰ শিষ্য নৃসিংহ আৰু নৃসিংহৰ শিষ্য শ্ৰীধৰস্বামী। তেওঁ—শাঙ্কৰ বিৰুদ্ধ গৌণ লক্ষণাব্যাখ্যান। দূৰিয়া স্থাপিলা শুদ্ধমত বিলক্ষণ’ )। শ্ৰীধৰ স্বামীৰ পুত্ৰ
প্ৰখ্যাত কবি ভট্টি।
