এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
৭৬
[১৯ অ
শ্ৰীশ্ৰীশঙ্কৰদেৱ-মাধৱদেৱ চৰিত
যেন প্রহ্লাদক হস্তী দান্ত ভিড়িলেক।
জলে ডুবাইলেক যেন সর্প দংশিলেক ॥১৩৷৷
যেন মতে তাঙ্ক গাত খান্দি পুতিলেক।
আৰো যেন মতে বিষ পান কৰাইলেক॥
হাতে গলে বান্ধি অগণিত পেলাইলেক।
কীৰ্ত্তন কৰন্তে এহি প্ৰভাৱ প্রত্যেক ॥১৪৷৷
প্রেমে পৰশিছে নাহি গাৱত চেতন।
অগণিত গৈয়া পৰিলন্ত তেতিক্ষণ।
তাতে পৰি আনন্দেতে পদক বােলন্ত ।
সমস্ত সমাজে হৰি হৰি সুমৰন্ত ॥১৫॥
ধৰা ধৰা কৰন্ত শঙ্কৰদেৱে চাই।
মাধৱে মন্দিৰা থৈলা হাত খসাই॥
ভালেখানি ভৈল অগণিত পৰিলন্ত।
কতােক্ষণে মাধৱে ধৰিয়া তুলিলন্ত ॥১৬৷৷
সবলােকে বােলে মােট যাইবেক গাৱৰে।
গৃহক লাগিয়া পঠাই দিলা অনন্তৰে॥
প্রভাতে শঙ্কৰদেৱে মানুষ পঠাই।
ৰামদাসে কি কৰে চাই আসা যাই॥১৭॥
দেখিলন্ত গই চোতালত বসিছন্ত।
নাহি ঘাৱ ব্যথা গাৱে দেখিয়ো শ্ৰীমন্ত॥
এদিনতো অধিক জ্বলয় মহাভাগ।
কহিলেক গৈয়া দেৱ শঙ্কৰৰ আগ ॥১৮৷৷
নাহি কিছু ৰামদাস আনন্দে আছন্ত।
