এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৫৬
চুপহি।
পাৰিম কি দৰে, পোৱা চানেকী ধৰোক,
সংস্থাপি চিকুণ ফুল কৰি সম্মিলন।
ফুল-চাকী-মালা-মাজে ৰুপহী বান্ধান,
লোকৰ গাথনি দেখি হই বিমোহিত,
মন যায় গাথা মই ফুলৰ চিকণে
ভাগি যায ফুল-পাহী কিয মোৰ হাত।
আছয নথই ফুল ফুলৰ কুকিত,
হাতত পৰেহি আহি বাচেতে বিচাৰি,
কাঠৰ কঠুৱা ফল কঠুৱা হাতত
নাপাওঁ সঘনে ফুল কোমলা সাদৰ॥
ঘ্ৰাণ-দৃষ্টি-শক্তি মোৰ নোহে তীক্ষ অতি,
ই কাৰণে ইটো প্ৰাণী তকিব নোৱাৰে,
ক’ত বেনে বৰি ৰাখি সি বৰ যুকুতি,
বেটু ভেদি ফুল বাঁহী সোনালী জৰিৰে।
তাত বেজি ভোটা মোৰ সুতাই ঢোঁহোৰা,
কৰি দিছে মালাধাৰি ফোঁহোৰা ফুঁহৰি,
সিটো অথে ইধাৰি যদিও নুযুৱাই,
উদেশি তোমাক অপো দগুৱতে পৰি।
আশাসোমনৰ ইটো লোক সমাজত,
তৰপয যিটো হাতে লোৱা আই বুলি,
শান-ব’ণ দত্ত দ্ৰব্যে শ্ৰদ্ধাযুত,
যদিও নিকৃষ্ট অতি লোৱে হ তে তুলি।
