এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৩৫
চাতকী৷
চাতকী পৰাণ যায় পানী পিয়াহত।
অতি নিদাৰুণ হায় কালৰ সোঁতত॥
খাল বিল নই আদি জলাশয় যত।
ইসৱৰ জল তোৰ নহয় প্ৰাৰ্থিত॥
পিয়াহে পৰাণ যক তেওঁ তুমি মনে।
নিচিন্তাহে পৰঠাই তৃষ্ণা নিবাৰণে॥
উদ্ধমুখে মনোশ্বাসে কৰিছা আৰাও।
জলাদাম্বু পাবলই মাতিছা নিতউ॥
নিছুলীয়া ৰ'দে পৰি নুৰিবা বহুত।
অথিৰ পৰাণ পৰি দুনাই কষ্টত॥
আহিব ডাৱৰ বলি সময় সোঁতত৷
কান্দোন উপেক্ষা এৱে তোমাৰ যুগুত॥
