এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৪২
চিন্তা-তৰঙ্গ
আছিল কোৱঁৰ বহু মোৰ সুসন্তান
বিধাতা কৰিলে হায় সৱাকো নিৰ্ব্বাণ!
সুৱৰি পুৰণি কথা বিদৰে হৃদয়
সপ্তদ্বীপ অধিশ্বৰী আছিলোহোঁ মই,
ই দুটি নয়নে ৰজা, ৰাজপুত্ৰগণ
কৰিছিলোঁ সদা মই কিমান দৰ্শন।
যতেক দেখিবা মোৰ অৰণ্য কানন,
আছিল এদিন পূৰ্ণ ঋষিৰ আশ্ৰম।
মৃগয়াত ৰত বহু ৰজাৰ সন্তান,
ফুৰিছিল চাই চাই সেইবোৰ স্থান
বেদ, যোগ, আধ্যাত্মিক জ্ঞান ধৰ্ম্মে ভৰা,
আছিল অনেক মোৰ যুবৰাজ লৰা;
স্বাৰ্থত্যাগী, আত্মত্যাগী বহুত সন্তান
অছিল কোৱঁৰ সাধি পৰৰ কল্যাণ
নাচিছিল বক্ষে মোৰ বহুত নন্দন,
ৰীতি নীতি চৰিত্ৰ আৰু সদাচাৰ
কৰিছিলে পৃথিবীয়ে মোৰ পৰা ধাৰ।
মান গৌৰৱত ফুলি শিক্ষিত সন্তানে
হাঁহিছিলে চাই চাই পৃথিবীৰ পোনে।
দেখিছিলে সকলোকে যেন পশুপ্ৰায়
বিচাৰি ধৰাত নিজ সমান নেপাই।
