এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৪
চিন্তা-তৰঙ্গ।
যজ্ঞ অন্তে শঙ্খ-ধ্বনি হলহি যেতিয়া
মহৰ্ষিসকলে কৰি কৌতূহল মনে,
আহিছিল তেতিয়াই হৰিণ হৰিণী
লগত পোৱালী লৈ ৰং কৰি মনে।
নাছিল তেতিয়া তাত হিংসা বিভীষিকা
জিতেন্দ্ৰিয় ঋষি যত পৰম তাপস,
সিংহ বাঘ ভালুকেও সাত্ত্বিক গুণেৰে
মানিছিল তাত আহি অতিকৈ বশ।
ধৰ্ম্মে যাৰ সনাতন পাইছিল নাম,
মানুহত দেৱতা কৰাৰ হে কাৰণ;
তেনে আৰ্য্য ঋষি মুনি আজি কলৈ গ'ল
কাল আজি কৰিলে ভাৰত পৰপদতল।
হৃদয়বিদাৰী এনে বিলাপৰ কথা
যেতিয়া শুনিলো ৰিণি কৰুণ সুৰৰ
মুৰ তুলি চাৰিপিনে চাবলৈ ধৰিলোঁ
জানিলো ই কথা যিনি কাঞ্চণ শৃঙ্গৰ। [১]
ঘূৰাই এতিয়া মুখ ধৱলালৈ চালোঁ,
কোৱা হেৰা গিৰিৰাজ শুনো বাৰু কথা
আছিল নে আৰ্য্য এটি জাতি ভাৰতত?
গুচোক মনৰ মোৰ সন্দেহৰ ব্যথা।
- ↑ * কাঞ্চণ শৃঙ্গ গিৰি।
