এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
(৫২)
ভাবোঁ মনে মনে—
“তোমাৰে’’ মহিমা
পুঞ্জীভূত হৈ
প্ৰকাশিছে আকাশত।
“তোমাৰে” বিকাশ
দেখি চৌদিশত,
“তোমাকে” দেখোঁ
“মোৰ”— হৃদয়ত;
নগণ্য “মই”, অতি ক্ষুদ্ৰতম,
বিশ্বত “মই” অস্তিত্বহীন।
অভিভূত হওঁ ক্ষুদ্ৰানুভূতিৰে,
অন্তৰত বাজে নিৰাশাৰ ভাৱ
ব্যাকুল-হৃদয়ে কান্দোঁ ৰৈ ৰৈ
বিনাশন কাল যেন উপস্থিত, –
মাতৃৰ বিহনে যি দুখ শিশুৰ
হিয়া ফাটি যায় শোক-উচ্ছ্বাসত।
ধন, জন, মান, পুত্ৰ, পৰিবাৰ,
সকলোকে দেখোঁ সপোনৰ খেলা,
