এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
(৫১)
“মোৰ” এই “মই” ভাৱ
শূন্যত বিলীন হয়,
মাৰ যায় “মই’ ভাৱ
“তোমাৰ” লগত।
নাজানো নিজকে “মই”
নাজানো “মই” নো কি;
অন্তৰত বাজে সদা
“মই” মোহজাল’
‘তুমিয়েই, সাজ পিন্ধি
ৰূপ লৈছা “মোৰ।”
অন্ধ “মই,” নেদেখোঁ নিজকে
লোমকূপটিও “মোৰ” দৃষ্টি-অগোচৰ;
জগতৰ মাজে “মই”
মূৰ্খতম জীৱ,
নিচিনো নিজকে,—
কিদৰে বুজিম তেন্তে বিশাল ব্ৰহ্মাণ্ড!
সুদূৰত দেখোঁ সৌৱা
আকাশৰ তৰা,
