পৃষ্ঠা:চান (কবিতা পুথি).pdf/১৭

এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
(১৬)

কন্দুৱাই সেই আজঁলী গোপীক,
 আনন্দ লভিলে আপোন মনে।

তয়োতো ধৰিছ সেই দুষ্টৰ বুধিকে,—
 খন্তেকলৈ হলি গলি,
 খন্তেকতে অভিমান,
নিমিষতে যাৱ গুচি নিৰ্দ্দয় নিষ্ঠুৰ দৰে
তৃষ্ণাতুৰ পৰাণৰ হৃদয়ত জুই জালি।

চান তই —
 নকৰ এনুৱা আৰু ছলনা বঞ্চনা,
 নুপুৰিবি প্ৰিয়জন বিৰহ জুইৰে,
নেভাঁড়িবি অজঁলাক ছঁয়াময়া বাজি কৰি,
নুলুকাবি ৰূপ তোৰ ওৰণিৰে ঢাকি ৰাখি।

ই ছলনা লীলা-খেলা নহয় সদৃশ তোৰ
নোশোভে কদাপি ই অপাৰ সৌন্দৰ্য্যৰাশি।
কোমলতা সুন্দৰতা নহয় নিৰ্দ্দয়
সুন্দৰতা কোমলতা দুয়ো একে বস্তু;