এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
(১২)
বিস্তৰত আাশাঁ অলপতে হয়ে তুষ্ট । (২৩)
পাৱে যদি ভোজন কৰয় হৃষ্ট পুষ্ট ॥
নপালেয়ো মনত নাহিকে অপমান।
পৰিলে অসেনিদ্রা লগতে চেতন ॥
গৃহস্থৰ ভক্ত একো বচন নবাধে।
পাৰে বা নোৱাৰে যেই বোলে তাকে সাধে ॥
নাহিকে কোমল বাক্য স্বভাবে দুৰ্জ্জন ।
আত্মাত নাহিকে সত নুবুজিয়া মন॥*
জাতিত অধম পশু জ্ঞানত বিস্তৰ ।
ভালক নোচোৱে জানি নপসয় ঘৰ ॥
এহি ছয় গোটা গুণ হৈব কুকুৰৰ ।
এবে তিনি গুণ কহো শুনা গর্দভৰ ॥
(২৩)
বহ্বাশী স্বল্প সন্তুষ্টঃ সুনিদ্ৰঃ শীঘ্ৰ চেতনঃ
প্রভুভক্তশ্চ শূৰশ্ব জ্ঞাতব্যাঃ ঘট্ শুনো গুণাঃ
অন্যত নাহিকে ৰতি নুবুজন্ত মন।
পাঠান্তৰে
ওপৰঞ্চি-
এহি ছয় গোটা গুণ জানা মনুস্যৰ।
পৰমচতুৰ বুদ্ধিমন্ত যিটো নৰ ॥
অল্পতে সন্তোষ হোৱে নোখোজয় ভাল ।
অল্প নিদ্ৰা হৈব জানিবন্ত তত্বকাল ॥
