পৃষ্ঠা:চন্দ্ৰাৱলী.djvu/৯৩

এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৮৭
চন্দ্ৰাৱলী।


চন্দ্ৰাৱলী। সময়ৰ ব্যতিক্ৰম
মুখৰ কথাৰ লৰচৰ
কোনো দিনে কদাপি নকৰোঁ।
পুস্কৰ। কথা এটি কওঁ
তুমি যদি ক'ব দিয়া মোক।
চন্দ্ৰাৱলী। কোৱা তুমি,
সদাই দেখিছা মোক তোমাৰ বাধিত,
যিহকে কৰিব লাগে
সাধ্য মতে তাকেই কৰিম।
পুষ্কৰ। তুমি মোক ভাল পোৱা বাবে
সেই কথা কওঁ বুলি
সাহ কৰি ভাবিছোঁ মনত।
বাৰু কোৱাচোঁ সুবাহু
দিবানে তোমাৰ ভনীয়াক
বিয়া মোৰ জেষ্ঠ জনলৈ?
চন্দ্ৰাৱলী॥ সদায় ভাবিছো মই তাকেই মনত,
মান্তি আছোঁ সন্তে ষ চিতেৰে,
সেয়ে হলে, হ'ব লগা আৰু এটি
প্ৰণয় বান্ধনি, দৃঢ়তৰ হ’ব।
পুষ্কৰ। মান্তি যদি তুমি
তেনে হ'লে স্থিৰ কৰা যক
দুয়োটিৰ শুভ পৰিণয়।