পৃষ্ঠা:চন্দ্ৰাৱলী.djvu/৮

2

চন্দ্ৰাৱলী।

পিতৃ বাক্য পালন নকৰি
দয়া-মায়া কৰি অতিক্ৰম।
দামোদৰ লৰা এতিয়াও
বেদ শিক্ষা কৰি লভিছে বহুত জ্ঞান
পুণ্যময় গুৰুৰ ঘৰত।
লোকে কয ভাতৃৰ স্নেহত
হেনো হিয়া পমি যায,
মোক কিন্তু জ্যেষ্ঠ ভাযে আজি
গৰু-ছাগলীৰ দৰে ব্যৱহাৰ কৰি,
দিছে ঠাই জন্তুৰ লগত।
জ্ঞান কাক বোলে তাকো নেজানিলোঁ,
শিক্ষাও নেপালোঁ,—
নিচিানিলোঁ এটিও আখৰ;
বল শক্তি দেহৰ লাৱণী
সকলো লুকাল শৰীৰৰ।
তেওঁৰে ভায়েক মই—
ভাই যেন ব্যৱহাৰ নকৰে কদাপি।
সেইবাবে মনত খেদেৰে
আছোঁ বহি ইয়াতে সুৰথী:
পিতৃৰ পৱিত্ৰ তেজ জ্বলন্ত ৰূপেৰে
জলিছে দেহত মোৰ;
নোৱাৰোঁ সহিব আৰু
ভৃত্য তুমি, কিন্তু তুলি-তালি
পুত্ৰ ৰূপে পালন কৰিলা;