পৃষ্ঠা:চন্দ্ৰাৱলী.djvu/৭৫

এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৬৯
চন্দ্ৰাৱলী


পুষ্কৰক দেখিলো সিদিনা
অনুৰোধ শুনি আহিলো এদিন,
কিন্তু নোৱাৰিলে মুখেৰে মাতিব
হেমাঞ্জলী। ঠিক কথা ওলাল এতিয়া;
সেইবাবে থাকি থাকি
মন যায় কান্দি পেলাবৰ।
চন্দ্ৰাৱলী। নহয় ভনিটি,
কৈছিলে পুষ্কৰে সিদিনা
আকৌ আহিম বুলি আজি;
অত পৰ হৈ গ'ল
তথাপিও নাহিল পুষ্কৰ।
সেইবাবে পৰিছে মনত মোন
পুষ্কৰৰ কথা।
হেমাঞ্জলী। সিদিনা আহেঁতে
নোৱাৰিলে আমি কোন
চিনকে ধৰিব।
চন্দ্ৰাৱলী। কৈছিলে,মোৰ গাত দেখিছিলে হেনো,
আহ-জাহ কোনোবা চিনাকি মানুহৰ।
হেমাঞ্জলী। যিটো ভেষ ধৰিছোঁ ইয়াত
কোনে চিনে, কাৰ সাধ্য পায় পৰিচয়।
চন্দ্ৰাৱলী। পুষ্কৰে ললেহি ঠাই পিতাৰ লগতে।