পৃষ্ঠা:চন্দ্ৰাৱলী.djvu/৬৯

এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৬৩
চন্দ্ৰাৱলী।


সুখ নেজানিলোঁ;
পৰিচয় এয়ে মোৰ,—
পৃথিবীত মোৰ দৰে
নাই কোনো দুখীয়া মানুহ।
চন্দ্ৰাবলী। ইয়াৰ বাহিৰে আৰু
নাইনে বিশেষ পৰিচয়?
পুষ্কৰ। থাকিলেও নাই প্ৰয়োজন।
কোন তুমি মিষ্টভাষী, অৰণ্য নিবাসী,
ক’ত তুমি শিকিলা মধুৰ কথা এনে?
চন্দ্ৰাবলী। জন্ম মোৰ কিৰাত কুলত,
পিতৃ মোৰ আছিল ৰজাৰ লগৰীয়া,
তেওঁৰ কোষতে থাকি
শিকিলোঁ বহুত বথা;
বাস মোৰ এই অৰণ্যতে।
পুষ্কৰ।নেদেখো তোম ক বিন্তু কিৰাতৰ দৰে;
নাই মোৰ বন্ধু কোনো এই অৰণ্যত,
গ’লে কেতিয়াবা পামনে তোমাক লগ?
নোযোৱা-নুপুৱা কাল
দিবানে নিয়াব তুমি সজ আলাপেৰে?
চন্দ্ৰাবলী। ময়ো অতি অকল-শৰীয়া;
মই আৰু মোৰ এই কোমল ভনিটি
দুয়ো আমি একেলগে থাকোঁ।