এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৫৯
চন্দ্ৰাৱলী
ধনঞ্জয়। আহাঁ, আমি ভালে ভালে
এনেয়ে আতৰো সোনকালে।
জয় আৰু ধনঞ্জয়ৰ প্ৰস্থান।
হেমাঞ্জলী। জানিছানে বাইদেও,
এনেকুৱা কবিতাৰে
গোটেই অৰণ্য খনি পৰিপূৰ্ণ হ'ল।
চন্দ্ৰাৱলী। মাজে মাজে দেখিছোঁ গছত
সুন্দৰ কবিতা, কিন্তু ঠায়ে ঠায়ে হ'লে
দুটি এটি আখৰ পৰিছে।
হেমাঞ্জলী। তোমাৰ নামেই দেখোঁ আছে সকলোতে।
জানানে লেখিছে কোনে?
চন্দ্ৰাৱলী। কোনোবা মানুহে।
হেমাঞ্জলী। শোভিছে ডিঙ্গিত যাৰ
তুমি দিয়া চন্দ্ৰহাৰ ডালি।
চন্দ্ৰাৱলী। কোন তেওঁ,—কোৱাচোন বাৰু?
হেমাঞ্জলী। নাই বুজা তুমি?
দেখোতে উঠিছে তেজ তোমাৰ গালত।
চন্দ্ৰাৱলী। হয়, একো বুজা নাই।
হেমাঞ্জলী। অসম্ভব!
চন্দ্ৰাৱলী। কোন বাৰু, কোৱাঁ সঁচাকৈয়ে।
