পৃষ্ঠা:চন্দ্ৰাৱলী.djvu/৬১

এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৫৫
চন্দ্ৰাৱলী


দেখিব হিয়াৰ ফুল যায় কেনি কেনি
 বুজিব—হৃদয় মোৰ প্ৰণয়েৰে ভৰা।
পুণ্যবতী চন্দ্ৰাৱলী, গছৰ ছালত
 লেখিম তোমাৰ গুণ মৰম লেখিম,
লেখিম তোমাৰ নাম কবিতা সুৰত,
 য’তে চকু পৰে ত’তে তোমাক দেখিম;
সুন্দৰ লাৱণ্যময়ী তোমাৰ গঠন,
কোৱা দেবি, কাৰ তুমি হৃদয়ৰ ধন।

পুষ্কৰৰ প্ৰস্থান।

জয় আৰু ধনঞ্জয়ৰ প্ৰবেশ।

জয়। কেনেকুৱা পাইছা ইয়াত ধনঞ্জয়
লাগিছেনে ভাল এই কিৰাত জীৱন।
ধনঞ্জয়। নিৰ্জ্জন কাৰণে ভাল লাগে মোৰ,
কিন্তু নগৰ নোহোৱা বাবে
নেলাগে সিমান ভাল;
নাই একো ৰাগ-জাল ভাল সেই বাবে,
কিন্তু ৰং ধেমালিৰ হ'লে নিচেই তাকৰ।
বুজিলিনে মোৰ কথা,—
খোৱাৰ বাহিৰে জাননে সৰহ কিবা?
জয়। জানো বুলি নিচেই তাকৰ;
জানো,— জুয়ে পোৰে,
নিপোটল গৰু হয় ভাল ঘাহনিত;