এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৫০
চন্দ্ৰাৱলী
ক্লান্ত হৈ পৰিছে বাটতে আহি,
যায় প্ৰাণ খাবলৈ একোকে নেপাই;
আনো মানে তাক মাতি
কৰিবনে খন্তেক অপেক্ষা?
ধৰ্ম্মপাল। যোৱা তুমি তাকে আনাগৈ,
থাকিম ইয়াতে আমি একোকে নেখাওঁ।
পুষ্কৰ। ধন্য হোৱা তুমি
আশীৰ্ব্বাদ জানিবা আমাৰ।
পুষ্কৰৰ প্ৰস্থান।
ধৰ্ম্মপাল। চোৱাঁ, নহওঁ কেৱল আমি দুখীয়া ধৰাত
আছে এই বিশ্ব ভাৱনাত
বহুত দুখীয়া ভাৱৰীয়া।
পুৰন্দৰ। ঠিক কথা ক'লে মহাৰাজে,
অনিত্য সংসাৰ খনি ভাৱনাৰ দৰে।
সাত বেলি দিওঁ দেখা আমি
সাতোটা মুখাৰে স’তে নতুন ভেষেৰে।
প্ৰথমতে চালুকীয়া ল'ৰা
মাকৰ কোলাত উঠি থকা;
দ্বিতীয়ত শিক্ষা লাভ গুৰুৰ ঘৰত;
তৃতীয়ত নতুন প্ৰেমিক
সংসাৰীক সুখত বিভোল;
চতুৰ্থত জীবন যুজৰ
