এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
চন্দ্ৰাৱলী।
৪৭
পুৰন্দৰ। মোৰো হ'লে মহাৰাজ, মন যায়
তাৰ দৰে বহুৱালি কৰি ফুৰিবৰে।
বহুৱাই যাকে তাকে গালি দিব পাৰে,
গালি খায়ো জ্ঞানীজনে আওকাণ কৰি
দেখুৱায় গম নোপোৱাৰ দৰে।
ধৰ্ম্মপাল। একো কথা নাই, ফুৰিবা বহুৱা গাই,
হ’বা তুমি বনৰ ৰজাৰ
বিদুষক বঙ্গৰ সহায়।
পুৰন্দৰ। মহাৰাজে পাতিলে বহুৱা মোক
নেভাবিব জ্ঞানী বুলি এতিয়াৰ দৰে;
মাননীয় বুলি মই
সমাজত ব্যাখ্যা নকৰিব।
তেনেহলে হৈ ময়ো বিদুষক
পাৰিম আনন্দ মনে ফুৰিব বনত।
গদাপাণি। আহে সৌৱা কোন এইপিনে?
তৰোৱাল লৈ পুষ্কৰৰ প্ৰবেশ।
পুষ্কৰ।শুনালো হুকম,—
কোনেও নেখাবি একো।
গদাপাণি। কিয়, খোৱা নাই আমি
একোকে এতিয়াল’কে?
পুষ্কৰ। নেখাবি, নহয় মানে⸺
সমাপন মোৰ আৱশ্যক।
