এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২২
চন্দ্ৰাৱলী
কাবৌ কাকূতি কৰি
পুষ্কৰক নিদিলে হেতেন আজি
পিঞ্জৰৰ যুঁজত পৰিব।
হেমাঞ্জলী। কঠুৱা পিতাই
টান কথা ক'লে পুষ্কৰক;
আহা আমি কওঁগৈ আশ্বাস বচন।
চন্দ্ৰাৱলী। (এধাৰ চন্দ্ৰহাৰ দি )
তোমাৰ বীৰত্ব দেখি
মুগ্ধহৈ তোমাৰ গুণত
দিলোঁ এই ক্ষুদ্ৰ উপহাৰ।
ময়ো অতি নিমাষিত তোমাৰ দৰেই
ক্ষুদ্ৰ উপহাৰ বুলি ঘিন নকৰিবা।
যাওঁনে ভনিটি আৰু?
হেমাঞ্জলী। যাওঁ আমি,—কিন্তু বীৰ, পিতাৰ কথাত
নকৰিবা একো অসন্তোষ।
পুষ্কৰ। কি কম নেজানো মই
জ্ঞান বুদ্ধি কেনিবা পলাল—
ভেল মাথোঁ আছোঁ ঠিয় হৈ।
চন্দ্ৰাৱলী। (গৈ উলটি আহি)
মাতিলে পুষ্কৰে যেন!
কি ক'ব খুজিছা বীৰ?
যুদ্ধত তোমাৰ সাহ, বলৰ প্ৰতাপ,
প্ৰসংশা কৰিব লগা।
