এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
(১৭)
যাহাৰ প্ৰসাদে, সমস্তে দেহত,
ৰহিয় আছয় প্ৰাণ॥৭৪
ইতে শঙ্কাচয়, কদাচিতে নয়,
জাৰ যাতে পৰিধান।
ঈশ্বৰৰ অঙ্গ, হুয়া তথাপিতো,
ভাগ কৰি ভৈলা ভিন॥৭৫
স্বতন্ত্ৰ ঈশ্বৰ, হৱে যিতো জন,
তাহাঙ্ক স্মৰো মনত।
কৃপালু নাৰদে, যাহাক কহিছা,
তাহাঙ্ক মানো সতত॥৭৬
তাকে এস ঈশ্বৰ, শাস্ত্ৰত কহয়,
স্বতন্ত্ৰায়তে হোৱয়৷
জাৱ সব পুনু, গুণৰ অধীন,
সংসাৰে সদা ভ্ৰময়॥ ৭৭
চৈতন্য হোৱন্তে, পৰাধীন জীৱ,
নুহিকয় ধ্যান যোগ।
আপুন স্বরূপ, পাসৰি যি হেতু,
বিষয়ক কৰে ভোগ॥ ৭৮
যদি বোলা ব্ৰহ্মা, স্বতন্ত্ৰ হোৱন্ত
কৰা সৃষ্টি জগতৰ।
