এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই
বিলাকে আমাৰ নিমিত্তে ব্যাকুল হৈছে। সেইবাবে হে খাবলৈ ওলাইছে। -মে, আপুনি বহুদশী, জ্ঞানী আৰু পৰম বাৰ্ষিক মুনি। আপোক কবলৈ মোৰ কথা নাই। আপুনি বেই জানে যে, নিজে অতৰাই নিদিলে ন-চকুৰ আতৰ আৰু হিয়াৰ বাহিৰ হোৱা সৰ নহয়। এনে মূলত বৃথা যোত পৰি মনত ইমান শোৰু কৰাৰ আৰু সুক নাই। বউঠিতে বিদায় দিয়ক। সাপৰিযই আনিও ননা, আৰু বুঝিও নুৰুৱা হৈছে। এৰূৰ মই চৰণাগত। এতেকে অধমৰ ওপৰত সদায় সয়া ৰি। অৱ পিতৃ-মাতৃ মহা , মই খোত পৰি তোমালোকৰ নিচিনা খনৰু তেওঁবিলাকৰ হাতৰ পৰা ৰণ কৰা নিতান্ত অন্যায় কাৰ্য হৈছে। (পুত্ৰ) তুমি মোৰ লাহৰি পৰ৷ পিতা অনাৰ নাথক ভক্তি কাৰে সেৱা কৰা। তেপাত আজি তুৰি আৰু আৰু আমিও তোমাক পাইহোক। সকলোৱে মিলি গৱানক হুতি কৰো আহ। তেওঁক সন্তোষ কৰিবলৈ নামৰ বাহিৰে অইন একে বয় নাই। (সাপণি, সাপৰিৰ লৈয়ো ও মালৰ ব্য)
