পৃষ্ঠা:গুৰুদক্ষিণা.djvu/৯৬

এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই

লোপ হয়। পিণ্ডৰ অৱত নপৰ উৰি। নোৱাৰি অশেষ যাতনা ভোগ কৰে। মো। সেই অৱস্থাই হৈছিল। পিচে, অমৰ পাতনি। বুঢ়া-বুঢ়ীয়ে তৰিলে। এই লগৰ পৰিশোখ কবি শক্তি নাই। নাশৰ না, ইলৰ বল, তুমি শক্তি নিদিলে আমি শকি পায়? ক-এ, আগৌণে আমা বিদায় দি বাধিত। আমি যাবলৈ না হৈ আছে। সাপণিএ, অনগৰ আহি ঠাৎ আকাৰ কৰিব তুই কি-ইন এদিন গলে জাননা নব? এই চখীয়াৰ ভগাপতি আৰু যেদিনমান ফিলে বৰ সন্তোষ লৰে। অৰুমনৰ তৃপ্তি মে বৃষ্টি হৈহে গৈছে। এ বিষয় হিৰলৈ মোৰ একোণে স নেয়। সা কৈমোৰ ধুনীৰ ৰাখি কেনিন কি। এ গলেননা আমি কেনেকৈ কে? অনাহত আপোনালে ইমানকে বিয়ে নি? কমে আৰু মাতৃ আখি আপোনাৰ শিশু। আমি আপোনালক এধি গোন নাই। আৰ পিই এৰি আৰি আহিল। কে