পৃষ্ঠা:গুৰুদক্ষিণা.djvu/৭৬

এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই

ছবি! লা মানু বাট-পুষ্ট চিনি নেই কৰাত যবিতে খালি চাগৈ। বিতো চাপ সিহঁতৰ এখৰ আৰু নাই। চাৰাৰাতি বতাহ বা কোবত নো কেনেকৈ আছে? সাঃ বৈ—কতিয়াবা কথা এটালৈ পাচিবলৈ হলে হাততে বোপাই তোকেহে পাওঁ। মই পাগলীয়ে আকৌ ফানি পাহৰিলে। নেপতি ফায় কথায় আহুকাল কৰিবলৈকো মোনই তো বেয়া লাগে। পু-মাই, কিহৰ বেয়া? আমাক নকৈ নো কাক? একো আহুকাল নেপাও। (বাটা পিনে চাই) সৌ-ওলালহিয়েই দেখেন। | (ছাতৰসফ বেশ) সাঃ খৈঃ—ং মনেৰে কৃষ্ণ-বলৰামৰ গাত ফুৰাই চুমা খায়। আই ঐ! মোৰ লহৰাইতে দে!ি তে নিৰে পৰা লাল-ঝাল। -আই, আমি একো দু পোৰ নাই। আমি কালি সকলোৱে মগ ফাহাৰ কৰিলে। বন-ই, ফলিয়াৰ লগত খালি আমাৰ একো চিতা নাই। আমি নিয়াৰ খাতে অতি মুখে নি। লল হাৰ কৰি পৰা বৰ পৰিলে।।