পৃষ্ঠা:গুৰুদক্ষিণা.djvu/৬০

এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই

(৪৭) (কৃষ্ণ, বলৰাম আৰু সান্দীপণিৰ প্ৰবেশ। সাক্ষী।—সামুণি • আমি আমাৰ পৰম নাই। চাৰ- চোন নাৰাশ দুই অংশে বিগ হৈ পৃথিবীৰ ৰহণ কৰিবলৈ আহি, আমাৰ গা পজাত পদাৰ্পণ কৰি আমাক কৃতাৰ্থ কৰিছেহি। মই আজি বিষ্ণু গুৰ, তুমি গুৰুপতা মাতৃৰূপা -ইয়াতকৈ কিবা মাৰ বিষয় মানে? স: বৈঃ। দুইালে চই মধুৰ মনেৰে। 'অহা! আমাৰ আজ মা আনন্দৰ দিন। স্বয়ং ভগৱান আমাৰ ঘৰ শিখৰূপে অতিথি। এক, আমি নিচেই থি, আমাৰ কি আছে -কিৰে তোমা- লোকক তুমি? ক।-মা আগতই বচনতকৈ সোৱাৰ একো বস্তু, নাই। নে মধুৰ বচনেৰে আমাক তুষিছে যি মূলত আমি পৰম তৃপ্তি লভিছে। আমি পিতৃৰ পৰিবৰে পিতৃমাই পাইছে।। আছে পঞ্চামৃত খাম, নাই লঘোন গাফি বিদ্যা শিক্ষা কৰিম। আহ! কিন্তু বুলি দুখ প্ৰকাশ কৰিব নেলাগে। যাৰ হিয়া চেনে আছে, কি কি লাগিছে? সা কৈ।-যপাত, মোৰ লহৰত! উঠা, তো-