এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই
আনিব তেতিয়া নিজেই পঢ়িবলৈ উত্ৰাৱল হব। তালৈ আনিব ল ল লগাই দিব লাগে। মানুহে নোনে যে, সৰপৰা কিমান শিকিব পাৰে। গোপালে যদি সিফিনা সেই পণ্ডিতৰ লৰাটোৰ লগ নেপালেহেতেন কেতিয়াও ইমান সোনকালে পঢ়িবলৈ মন নেমেলিলেহেতেন। নিজ মন নগতে বলেৰে কালো কোনেও শিক্ষাৰ নোৱাৰে। নিজৰ মনৰ এটা আগ্ৰহ হ লাগে। সেই আগ্ৰহ লগৰ লগৰীয়াৰপৰা । এতেৰুে লৰা-ছোৱালীৰ কেতিয়াও বেয়াৰ লগ লাগিবলৈ দিব নেলাগে। যেনেদৰে সিহঁতক গঢ়িবৰ ই , সেই নিচিনা সীৰ লগ লগাই দিলেই এনেই গড় লাগি আছি। (কক, লৰা এবেশ। বৈৰ।-আহা, মোৰ সোণাই! আহা, মোক চুল এটি মিছি। তুমি বেজাৰ কৰিহা কেলৈকি - গেনে গৰ লগালে। কচু কি) আইতা, মোক কোনে এসে কাগ নাই। মো শোকে বিহ। সিদিনা শত ৰ লাজ পালো। একে একে । ব্যাবি নাই। যেন কেমি।
