এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
(৫)
বল।-আমাৰ ইয়াৰ পৰা কিমান দূৰ?
কৃষ্ণ।-ইয়াৰপৰা বোলে অৱন্তীনগৰ তিনি মাহৰ বাট।
বল।—উস্! বহুত দূৰ। ইয়াৰপৰা গৈ তাত পঢ়া নিতান্ত
অসম্ভৱ।
কৃষ্ণ।-কি অসম্ভৱ? পৃথিবীত একো অসম্ভৱ নাই।ইচ্ছা
কৰিলেই উপায় ওলায়। সংসাৰত যত্ন নকৰিলে
কেওঁ ৰত্নৰ অধিকাৰী হব নোৱাৰে। বিদ্য়া অমূল্য
ৰত্ন; তেনে ৰত্ন লাভ কৰিবলৈ প্ৰাণপণে ৰত্ন
কৰা উচিত।
বল।-দেউতাই পঠিয়ালে হে?
কৃষ্ণ।-অৱশ্য় বুজাই কলে দেউতাই পঠিয়াব। মই হলে
আইতালৈ হে ভাবিছোঁ। তিৰোতাৰ মন নিচেই
কোমল। বঢ়ালে- বুজালে যদি পঠিয়ায় তেনেহলে
আৰু আমি ভৰিলোঁ।
বল।-বলাঁ, তেন্তে আমি যাওঁ। তেওঁবিলাকৰ অনুমতি
লৈ আমি লিখা-পঢ়া শিকোঁগৈ। মুনিৰ নাম কি?
কৃষ্ণ।-তেওঁৰ নাম সান্দীপণি।
বল।-গোপাল,তুমি বৰ টেঙৰ আৰু বহুত কথা জানা,
এতেকে বুজাই-বঢ়াই কলে অৱশ্য় আমাক পঠিয়াব।
লগত আৰু কাক নিবা?
