( ২৫ )
সংসাৰত ফুৰে জানা যিতো দুখ ভুঞ্জি।
নাৰীৰ উদৰে থাকি নানা দুখ মজি॥
এহি দুখ ভুঞ্জি সৱে ফুৰে ঠাই ঠাই।
যাৱত নেৰাই জীৱ দুখক নেৰাই॥ ২৬৫
উত্তম মধ্যম কত অধম হোৱন্ত।
তাহাৰ কাৰণ কহোঁ শুনিও সমস্ত॥
প্ৰথম প্ৰহৰে যিতো ঋতুক ৰাখয়।
অল্প আয়ু হুয়া ৰহে জানিবা নিশ্চয়॥ ২৬৬
দ্বিতীয় প্ৰহৰে ঋতু কৰন্ত খেলন।
সামান্য হোৱন্ত সিতো জানিবা সিজন॥
তৃতীয় প্ৰহৰে ঋতু যিতে কৰে ক্ষয়।
অতি সুখী সিতো নৰ মহাজন হয়॥ ২৬৭
চতুৰ্থ প্ৰহৰে ঋতু পালে যিতো জন।
বীৰ ধৰ্ম্ম হয় সিতো শ্ৰীৰাম লক্ষ্মণ॥
আমাবস্যা একাদশী তিথি যে পূৰ্ণিমা।
কদাচিতো নাযাবাহা নাৰী জাতি সীমা॥ ২৬৮
মাস মধ্যে দিন এক তাহাৰ আছে সন্ধি।
সাবধানে জানি তাক মন কৰা বন্দী॥
আগে যাই পুৰুষত্ব জীৱে লয় ঠাই॥
ঈশ্বৰ কৃপায়ে সণ্ডামণি সিতো দুই॥
দুই হানো সংযোগে পাছে নাৰী গৰ্ভে যায়।
একে ৰাত্ৰি ভৈলে জীৱো এক মিশ্ৰ হয়॥২৬৯
পাঞ্চ ৰাত্ৰি ভৈলে জীৱ ৰাতুল বৰণ।
দশ ৰাত্ৰি বদৰিকা ফলৰ সমান॥
৩
