( ১৮ )
জ্ঞানৰ ভক্তিৰ দুইৰো বিফল নেযাই।
নিষ্ঠে জানা দুয়ো পথ সুখে গতি পাই ॥২০২
যেহেন বিস্তৰ খেৰ থৈয়াছে দ’মাই।
অল্প অগ্নি লাগি যেন তাক কৰে ছাই ॥২০৩
জ্ঞান হন্তে পৰিত্ৰ কৰয় যেন মত।
পবিত্ৰ কৰন্তে হেন নাই পৃথিবীত॥ ২০৪
যি জনে কৰম্ভ কৰ্ম্ম নুগুছে সংশয়।
যেন মিছা বস্তুক পুৰুষে কৰে ভয়॥ ২০৫
ইহকালে নাহি সিদ্ধি সংশয় জনৰ।
পৰকালে কৰ্ম্ম ফল নৰক যাইবাৰ॥ ২০৬
কৰ্ম্ম কৰি কেত নকৰিয়া অহঙ্কাৰ।
ঈশ্বৰতে অৰ্পিকৰ্ম্ম আজ্ঞা মানিতাৰ॥ ২০৭
ঈশ্বৰতে অৰ্পি কৰ্ম্ম সংসাৰ এৰই।
যেন দধি মথিলেহে দুগ্ধে ঘৃত পাই॥ ২০৮
সমস্ত সাস্ত্ৰৰ এহি মানে তাতপৰ্য্য।
কৃষ্ণ নাম ভৈলা হেন সবাৰো আচৰ্য্য॥ ২০৯
শ্ৰৱণ কীৰ্ত্তন কৰি সুখে তৰে প্ৰজা।
আন ধৰ্ম্ম কিঙ্কৰ নামেসে তাৰ ৰাজা॥ ২১০
শুন সভাসদ পদ মহাভাগৱত।
হৃদয়ে বিচাৰি তাৰ পাইবা সাৰ তত্ত্ব॥ ২১১
সমস্তে চৌবিশ তত্ব কৰিলা বেকত।
ব্ৰহ্মাণ্ডৰ গুণ মানে আছে শৰীৰত॥ ২১২
নৰ দিন দিনান্তৰে আপোনাক চিন।
আপোনাক চিনিলে নাহিক ভিনা ভিন॥ ২১৩
