পৃষ্ঠা:গদা-পৰ্ব্ব.djvu/৮

(৪)

পসাৰী সমাৰী যোগনীয়া বৃত্তিয়াৰ।
বৈদ্যসমে, গঢ় গঢ়া যতেক কমাৰ॥ ১৩ ॥
বোজ বীৰা বান্ধে কতো কৰে ৰিঙ্গৰোৱা।
দদা খুড়া বাপ ভাই শীঘ্ৰে বাজ হোৱা॥
এতেকতে সবে দেখে আসে ভগনীয়া।
বোজা এৰি প্ৰাণ ৰাখি পলাই লৱাৰীয়া॥ ১৪ ॥
আৰাৱে কান্দয় শিশু হেম্বেলাৱে গাই।
কুকুৰে ভোকয় নিশি নিয়ম নপাই॥
কেহোঁজনী বোলে বাই পলাঁও আপোনে।
ময়ে যাব নোৱাৰোঁ শিশুক নিব কোনে॥ ১৫ ॥
ৰণত পৰিল স্বামী দেৱৰ জেঠাল।
কোথা যাইবো কোনে কৰিবেক প্ৰতিপাল॥
বিধৱাৰ পুত্ৰ তেসে আসা সৰ্ব্বকাল।
পুত্ৰসমে ইঠাইত মৰণৰ ভাল॥ ১৬ ॥
এহিমতে কান্দে কৌৰৱৰ নাৰীগণ।
ৰাজাৰ ওঁৱাৰি সবে স্ত্ৰীৰ উপসন্ন॥
নাহি দুৰ্য্যোধন ৰাজা গৈল কোন ঠাই।
চতুৰ্ভিত্তি গৈলে প্ৰজা বিচাৰিবে লাই॥ ১৭ ॥
নগৰ যে গ্ৰাম গিৰি গুহা নদী বন।
সবে ঠাই শুনিমাত্ৰ প্ৰজাৰ ক্ৰন্দন॥
কৃপ কৃতবৰ্ম্মা অশ্বত্থামা তিনি বীৰ।
প্ৰজাৰ ক্ৰন্দন শুনি নসহে শৰীৰ॥ ১৮ ॥