(৬৯)
যিবা প্ৰজা যুদ্ধ চাই নগৰক যাই।
তাৰ মুখে বাৰ্ত্তা শুনিবেক বাপ আই॥
মিত্ৰ পুত্ৰ ভাই বন্ধু প্ৰজাক মাৰিলোঁ।
জম্বুদ্বীপে চক্ৰবৰ্ত্তি নৃপতি আছিলোঁ॥ ৩৫৭
মোত না খাটিল হেন নাই নৰেশ্বৰ।
পৃথিবীত ভোগ মই ভুঞ্জিলোঁ বিস্তৰ॥
ৰিপু নৃপতিক জিনি কৰিলো হোএক।
ব্ৰাহ্মণক দিলোঁদান পূজিলোঁ দেৱক॥ ৩৫৮
ক্ষেত্ৰিয় জাতিৰ নিজ ধৰ্ম্ম পৰি হৰি।
সমোখ সমৰে বীৰ ব্ৰতক আছৰি॥
ধৰ্ম্মক এৰিয়া দুৰাচাৰ পাণ্ডুগণে।
ধৰ্ম্মৱন্ত ৰাজাক মাৰিলা কূট ৰণে॥ ৩৫৯॥
সৰ্ব্বজনে দেখিল যেনয় ভৈল ৰণ।
তাক নিন্দি মোক প্ৰশংসিলা দেৱগণ॥
যদি বোলে অল্প আয়ু ভৈলেক আপোনে।
ইহাৰ সিদ্ধান্ত শুনা থিৰ কৰি মনে॥ ৩৬০।
পৃথু, পুৰু, ৰৱা গাধি, মান্ধাতা, সগৰ।
খট্টাঙ্গ, উত্ত্বানপাদ, ৰাম ৰঘুবৰ॥
পৃথিবীৰ পাত্ৰ ক্ষেত্ৰ শাস্ত্ৰত কহয়।
ভুঞ্জিলে ভুকুতি মৰি স্বৰ্গক চলয়॥ ৩৬১॥
যশ হেন পুষ্পক পিন্ধোক যত্ন কৰি।
অনিত্য জীৱন যায় আজি কালি মৰি॥
