এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
(৬৭)
কৃষ্ণৰ বচনে শোক এড়িলা গান্ধাৰী।
মাধৱে বোলন্ত মাৱ শুনা বৰ নাৰী॥
উৰুভঙ্গ হুয়া আদেশিলা দুৰ্য্যোধন।
কৃপ, কৃতবৰ্ম্মা, অশ্বত্থামা তিনিজন॥ ৩৪৬॥
অপাণ্ডৱা কৰিবো বুলি সত্য কৰি।
গধুলিকা আসিয়াছে পাণ্ডৱ নগৰি॥
গান্ধাৰী বোলন্ত বৃদ্ধ অনাথ নৃপতি।
যুধিষ্ঠিৰ কৃষ্ণ বিনে আনি নাই গতি॥ ৩৪৭॥
হেন জানি কৃষ্ণ চলি যায়োক সকাল।
পাণ্ডৱক ৰাখি ৰাখা পুৰুষৰ জল॥
হেন শুনি নাৰায়ণ গৈলন্ত ত্বৰিত।
পাণ্ডৱত কহিলা যে হেন কথাবৃত॥ ৩৪৮॥
শুনি পাণ্ডৱৰ আনন্দৰ সীমা নাই।
কৰিলা প্ৰশংসা সাধু ত্ৰাহি যদুৰায়॥
অন্ধক নৃপতি বোলে কহিয়ো সঞ্জয়।
মহামানি দুৰ্য্যোধন দেৱতো দুৰ্জয়॥ ৩৪৯॥
মোহোৰ তনয় ত্ৰিজগতে যাক জানি।
সকলো শাস্ত্ৰত যাক লেখে তা অগ্ৰগণি॥
দেৱৰ দুৰ্জ্জয় পাণ্ডৱৰ পাঞ্চু ভাই।
মনুষ্যৰ অস্ত্ৰে তাঙ্ক ভঙ্গাইলা গদাই॥ ৩৫০॥
ভীমসেন গদাধৰ থাকে মৰি মৰি।
পাচে সে মাৰিলা তাক অনিয়ম কৰি॥
