এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
( ৬২ )
পদ ৷
সঞ্জয় বদতি শুনিয়োক ব্যাস সুত।
যুধিষ্ঠিৰ ৰাজা হেন দেখিয়া অদ্ভুত॥
কৃষ্ণত শৰণ লৈয়া কৰন্ত কাকুতি।
গোত্ৰহত্যা পাপ হন্তে কৰিয়ো মুকুতি॥ ৩১৯।
অৰ্জ্জুনৰ ৰথ ভস্ম ভৈলা সেহিক্ষণে।
নাহি ভয় বুলি আশ্বাসিল নাৰায়ণে॥
মোহৰ ভক্তৰ পাতকত ভয় নাই।
ইকথা শুনিলা আছে আন অভিপ্ৰায়॥ ৩২০।
ভীষ্ম দ্ৰোণ কৰ্ণ বীৰ দুৰ্জ্জয় দেৱৰ।
বায়ু বহ্ণি গন্ধপৰ্ব্ব মাৰিছে ব্ৰহ্মশৰ॥
তাসম্বাৰ শৰ ভস্ম ভৈলেক পূৰ্ব্বত।
মোহোৰ প্ৰভাৱে ৰাখিছিলোঁ সমৰত॥ ৩২১।
অৰ্জ্জুনক সি হেতু নমাইলোঁ জানা আগে।
মই নামিলে সে ৰথখান অগ্নি লাগে॥
শুনি যুধিষ্ঠিৰ ভয় ভৈলন্ত মনত।
সি সব বীৰৰ আগে আমি তৃণবত,॥ ৩২২।
কৃষ্ণৰ প্ৰসাদে সমৰত ভৈলোঁ জয়।
এহি বুলি মাধৱক সবে প্ৰশংসয়॥
বাৰে বাৰে ৰাখিছা সকলোঁ আপদত।
ইবাৰ ৰাখিয়ো প্ৰভু মাৱত বাপত॥ ৩২৩॥
