এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
( ৫৭ )
কতো দুৰে পৃথিবীত পৰি মহাৰীৰ।
মহাকোপে দুৰ্য্যোধন কম্পয় শৰীৰ॥
মৃতক বাঘৰ যেন নঘলয় পাশ।
দুৰ্য্যোধন ৰাজাক দেখিয়া সবে ত্ৰাস॥ ২৯৮॥
তাক দেখি সবে প্ৰজা দূৰক পলায়।
কোপ মনে মাতিলন্ত মাধৱক চাই॥
ধিক্ক ধিক্ক কেশৱ হে শুনিয়ো বচন।
স্বধৰ্ম্মক এৰিয়া পাপত দিলা মন॥ ২৯৯॥
শুনিলে অৰ্জ্জুনে তযু মুখৰ উত্তৰ।
ভীমক দেখায়া দিলে উৰুত ছাপৰ॥
আমাক মাৰিলে ভীমে অনিয়ম ৰণে।
ধৰ্ম্মক এৰিলা তুমি মিত্ৰৰ কাৰণে॥ ৩০০॥
হেন শুনি নাৰায়ণে বুলিলা বচন।
কিছু দোষ নাই আত শুনা দুৰ্য্যোধন॥
দূত হুয়া গৈলোঁ মই ইহাক সুমৰি।
নেদিলিহি ৰাজ্য তই শুনা নিষ্ট কৰি॥ ৩০১॥
পাণ্ডৱৰ উচ্চাদ কৰিলি পিতৃৰাজ।
পাঞ্চালীক ৰিকৰ্থিলি ৰাজসভা মাজ॥
পাণ্ডৱৰ ৰাজ্য কাঢ়ি লৈলিহি সকলে।
অজাত শত্ৰুক ছলি কূট পাশ ছলে॥ ৩০২॥
বৃহস্পতি গুৰুৰ বচন শিৰে ধৰি।
কৰ্ণ শকুনিৰ তই বাক্য মনে কৰি॥
