এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
( ৫১ )
অৰে ভীমসেন পাপি ৰাক্ষস বিশাল।
অনিয়ম কৰিয়া উৰুত ছোট ঘাল॥
আমাৰ আগত কৰ ইমত অন্যায়।
তোৰ প্ৰাণ লৈবো আজি মুষল ভেজাই॥ ২৬৩॥
ৰামৰ আক্ৰান্ত বৰ দেখি বনমালি।
দুই হাতে সাবতি ধৰিলা অঙ্কোৱালি॥
মধুৰ বচনে হাসি বোলে নাৰায়ণ।
তুমি ক্ৰোধ কৰা দদা কিসৰ কাৰণ॥ ২৬৪॥
বেদৰ বচন হেন আছে সাৰত্বৰ।
সবাতো অধিক সত্য ধৰ্ম্ম পুৰুসৰ॥
পূৰ্ব্বে দ্ৰৌপদীক ইটো বসাইল উৰুত।
তৈতে ভীমে প্ৰতীজ্ঞা কৰিলা অদ্ভুত॥ ২৬৭॥
যিটো উৰু দ্ৰৌপদীক বসাইলে দেখাই।
আক মই ভাঙ্গিবোহো গদাৰে কোবাই॥
ইটো সত্য ৰাখিবাক নোৱাৰোহো যেবে।
যত পুন্য কৰোঁ সবে নষ্ট হৱে তেবে॥ ২৬৮॥
আৰু ব্ৰহ্মশাপ পায় আছে কুৰুৰাই।
যিকালত গৈলোঁ মই কৌৰৱৰ ঠাই॥
ব্ৰহ্ম পুত্ৰ মুখে সপ্ত ঋষি সেহি বেলা।
মোৰ লগে বসিলেক কৌৰৱৰ মেলা॥ ২৭৯॥
ইতিহাস কহিলেক দম্ভৰ চৰিত।
অৰ্দ্ধ ৰাজ্য বাঁটী ৰাজা দিয়া কৰা মিত্ৰ॥
