এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
(৪৪)
একেশ্বৰে হত বীৰ দুৰ্য্যোধন ৰাজ।
তাক সত্য কৰি যুজিবাৰ কোন কাজ॥
পিতামহ গুৰুভ্ৰাতৃ পুত্ৰক মৰাই।
পশু হেন প্ৰাণ ৰাখি একলে পলাই॥ ২২৩ ॥
জানি আছোঁ দুৰ্য্যোধন তাৰ পৰাক্ৰম।
সিকি দাৰুণক কৰি বচন নিয়ম॥
ধৰ্ম্ম যুধিষ্ঠিৰ অধৰ্ম্মত মতি নাই।
ধৰ্ম্ম তেসে মৰা পাণ্ডৱৰ পাঞ্চু ভাই॥ ২২৪ ॥
ধৰ্ম্ম যুদ্ধে ৰাজ্য জিনি লৈবা কুৰুৰাই।
পুনু বনে দুখ ভুঞ্জ শাক আলু খাই॥
পূৰ্ব্বে হেন বচন বুলি ভীমসেনে।
উৰুভঙ্গ কৰি তোক মাৰি বোহো ৰণে॥ ২৪৫
সেহি সত্য সাফলিয়া গদা তুলি ধৰি।
মাৰিয়োক দাৰুণক উৰু ভঙ্গ কৰি॥
মাধৱৰ বচন শুনিয়া ধনঞ্জয়।
যদি অনুচিত ফভো কৰিলা নিশ্চয়॥ ২২৬ ॥
ভীমক দেখায়া দিলা উৰুত ছাপৰ।
সুমৰি পাইলন্ত ভীমে বচন পূৰ্ব্বৰ॥
অৰ্জ্জুনৰ সঙ্কেতক জানি মনে গুনি।
অন্যায়ক গুনি ভীমে চিন্তিলা আপুনি॥ ২২৭ ॥
গদা ধৰি কৌৰৱক ক্ৰোধে গৈলা ধাই।
দেখি সাৱধান ভৈলা দুৰ্য্যোধন ৰায়॥
