এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
(৪০)
মহা বেগে ভীমে গদা কৰিলা প্ৰহাৰ।
গদাপাটী লৈলা দুৰ্য্য়োধন বীৰসাৰ॥
কুৰুৰাজা সম বীৰ নাহি আন কেৱ।
মনুষ্যৰ বিস্ময় প্ৰশংসে সবে দেৱ॥ ২০১ ॥
ভীমৰ প্ৰহাৰ সহি কৰে ডেৱ জম্ফি।
পুনৰপি গদা তুলি লৈলা বীৰে হাম্ফি॥
থিৰ হৈয়ো ভীমসেন বোলে কুৰুৰাজ।
প্ৰহাৰিলা গদা বীৰে হৃদয়ৰ মাজ॥ ২০২ ॥
ফুৰি ফুৰি ভীম কথমপি ভৈলা থিৰ।
নাবে মুখে কাণে বাজ ভৈলেক ৰুধিৰ॥
হেন দেখি মহাৰথিগণো ভৈলা ভয়।
জানিলোঁ ভীমৰ আজি ভৈল পৰাজয়॥ ২০৩ ॥
কথমপি মাৰুতি আপোন ধৰ্ম্ম ৰাখি।
ৰুধিৰ মলচি দুনাই মেলিলন্ত আখি॥
সেহি তালে গদাপাটী গাৱ কৰি আঁৰ।
দুৰ্য্যোধন কুক্ষিত মাৰিলা একবাৰ॥ ২০৪ ॥
বিপৰীত ছোট পায়া ভৈলা আশকতি।
জানু পাৰি পৃথিবীত পৰিলা নৃপতি॥
দেখি পাণ্ডৱৰ মহা উৎসৱ মিলিল।
শঙ্খ সিঙ্গা ৰাৱ কৰি দিশক পুৰিল॥ ২০৫ ॥
ৰণ জয় ভৈলোঁ বুলি কোবাৱে নিশান।
বাহু জম্ফি মাৰিয়া ডেৱতে লৱে প্ৰাণ॥
